De Warmtewet gaat uit van een zekere voorstelling van de werkelijkheid die helemaal niet klopt. Aangenomen wordt dat het altijd gaat om een commerciele monopolist die de onbeschermde consument een poot probeert uit te draaien. In veruit de meeste collectieve warmtesystemen zijn de verbruikers echter zelf de baas. Ze stellen ook zelf hun tarieven vast.
Ook zijn de meeste systemen geintegreerd; productie en levering zijn niet gescheiden. Slechts in een kleine minderheid van gevallen is die scheiding wel gemaakt. Dat stelt de commerciele energiebedrijven in staat om met kosten en baten te schuiven. Bij de productie wordt dan winst gemaakt en bij de levering verlies. De winst wordt niet getoond. En voor de verlieslatende levering wordt subsidie gevraagd. Zo wordt niet alleen de consument maar ook de overheid een poot uitgedraaid.
De marktregulering dreigt er nu op uit te draaien dat deze onwenselijke praktijk - van een handvol energiebedrijven - de norm wordt. Bona fide geintegreerde warmtenetten moeten zich van de NMa zelfs gaan spiegelen aan de werkwijze van de commerciele monopolist. Daartoe moeten ze o.a. boekhoudkundige kunstgrepen uithalen om te conformeren aan de systematiek van de NMa.
Dit alles is zeer ongewenst en totaal niet nodig. Lees verder op de pagina: Consultatie Warmtewet beleidsregel redelijke prijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten